“SEGUIMOS A ESTELA DOS NOSOS DEVANCEIROS QUE FESTEXABAN ESTE ENTROIDO DO CAL NÓS SOMOS HERDEIROS”

Onde comezan as historias?

Parece que as historias de fai 100 anos están mortas, pero… Sempre queda algo!!! As historias son datos con alma, e son maravillosas. Pero, fai falla tempo para darse conta!!! Somos un pasado acumulado, aquilo que nos deixaron. O pasado é coma ir a outro planeta; o interese por ir alí chega coa idade, cando tes ese momento de madurez onde te plantexas :

• De onde vimos?
• Que lle debemos á xente que nos precedeu?
• Que compartimos con eles?

Todos temos algo que contar, pero moitas veces non sabemos cómo facelo. As ideas acumúlansenos e temos medo de que o que facemos sexa só unha anécdota que non lle interese a ninguén. Dar forma a todas esas ideas, facer delas historias que apaixoen aos veciños, que os namoren mentres as vexan, é o máis difícil de conseguir.

Pois neste intre, un grupo moi diverso de persoas, de moi distinta procedencia, queremos devolverlles a súa historia, recrear algo que moitos aínda recordan e añoran. Recorre-la aldea en busca de fotos, de anécdotas… foi un exercicio que recomendamos a todos os que teñan a sorte de vivir na aldea. A experiencia enriqueceunos de tal xeito, que sentimos unha enorme gratitude e admiración por todos eles, xa que non só nos abriron as portas das súas casas, senón tamen da súas vidas e do seu corazón.

Non aspiramos á recreación exacta daquel espectacular e inigualable Entroido, porque somos conscientes de que é unha tarefa imposible. Simplemente pretendemos devolverlles un anaquiño da súa historia, como eles a recordan.

Sentímonos moi afortunados de tentar recuperar o “Entroido de Samede”. Énchenos unha sensación de haberlles devolto unha parte da súa historia que non chegara a nós.  Foi coma reter a vida. Agora os fillos e os netos de toda esta “xentiña” poden disfrutar do seu Entroido tal como eles o lembraban e como o sentiron no seu día.

Somos do mesmo material do que se tecen os soños, a nosa curta vida está rodeada de soños. Tentamos facer o que sempre soñamos, sen importar o que pensen os demais. É a nosa vida, o noso soño, e iso é o único que nos debe importar, porque a posibilidade de realizar un soño é o que fai que a vida sexa interesante.

É unha honra compartir este Entroido con persoas que podían non estar aquí, podían ter unha razón pra dicir “Isto non me interesa”, pero o estar aquí  implica que hai, de parte de cada un dos que participan no Entroido, un anhelo de saber qué vai pasar, qué haberá máis adiante, qué é o novo ao que nos estamos dirixindo.

Hoxe o disfrutamos, hoxe divertímonos, hoxe trouleamos, cantamos e bailamos, e só hoxe é o día no que todos podemos ser auténticos.

Así que só podemos dicir GRAZAS a tod@s por formar parte disto, e moitas grazas a ti por estar aquí lendo este artigo e intersándote polo noso Entroido que… Non o dubides, tamén é o teu!

Lumeeee!!!